Η μεγάλη πατάτα είναι μια σειρά συνεντεύξεων με ανθρώπους από τον χώρο του παιδικού βιβλίου. Κεντρικό θέμα είναι οι πατάτες, σε όλες τις πιθανές μορφές τους.
Σύλληψη/Υλοποίηση: Αλίκη Γιαννάκη
Η Κατερίνα Κρις αγαπάει τα τερτίπια της γλώσσας αλλά και της πένας, γεγονός που φαίνεται ξεκάθαρα στον κόσμο των Χμ, αλλά και σε όλες τις δημιουργίες της. Εδώ, εξομολογείται την πιο πρόσφατη «πατάτα» που έκανε στη νέα σειρά των Χμ, καθώς και μια χοντρή «πατάτα» που κάνουν οι μεγάλοι στους μικρούς. Απολαύστε τη!
Λοιπόν, ίσως να ξέρετε ήδη πως τα Χμ τα γράφω και τα ζωγραφίζω ακολουθώντας σχεδόν 100% τη διαίσθηση μου (δηλαδή την έμπνευση των Χμ) οπότε κάνω ακριβώς ό,τι μου πούνε -μη με περάσετε για τρελή όμως, ε; Κυρίως όταν τα ζωγραφίζω, θολώνω τα μάτια μου στο χαρτί και προσπαθώ να δω τις μορφές τους και αμέσως να τις ζωγραφίσω από πάνω. Στην ουσία, αντιγράφω αυτό που σχηματίζεται στο λευκό χαρτί, τόσο εύκολα βγαίνουν τα Χμ! Τώρα θα μου πείτε, η πατάτα πού είναι;
Λοιπόν, στην ολοκαίνουρια σειρά Χμ που ζωγράφισα και που λέγεται “Οι μικρές βιογραφίες των Χμ!” από τις Εκδόσεις Κέδρος, έτυχε να σχεδιάσω -χωρίς δεύτερη σκέψη- τα πρώτα 5 Χμ όλα αγοράκια (Ο κύριος Λεξικοπουλάκης Χμ, ο κύριος Σημειωνόπουλος Χμ, κτλ) με αποτέλεσμα να ακούω τώρα γκρίνια και παράπονα από τις μικρές φαν των Χμ! Τι να πω… Πατάτα!
Αλλά υποθέτω… τα Χμ ξέρουν τι κάνουν… σίγουρα έχουν κάποιο κρυφό σχέδιο και θα επανέλθουν σύντομα με νέους, δυναμικούς θηλυκούς χαρακτήρες! Λίγη υπομονή κορίτσια!
Νομίζω πως μία από τις μεγαλύτερες “πατάτες” που κάνουν οι μεγάλοι -εγώ είμαι μικρή ακόμα, δεν έχω σχέση μ’ αυτούς, χιχι!- είναι η βιασύνη τους να δουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν! Κόβουν πρόωρα το “παιχνίδι” που κάνει το παιδικό μυαλό -που είναι η χρήση της φαντασίας και που μ’ αυτήν μπορούν να βρίσκουν διαρκώς διαφορετικές και συναρπαστικές εναλλακτικές- κι έτσι φτιάχνουν μικρομέγαλους ανθρώπους που ακολουθούν σχεδόν τυφλά τις οδηγίες και μετατρέπονται σε “κλώνους” (“another brick on the wall” που λέει και το τραγούδι). Και το περίεργο είναι πως η όλη διαδικασία γίνεται στο όνομα της “διαφορετικότητας”. Υποστηρίζουμε τη διαφορετικότητα σου αρκεί να μοιάζεις μ’ εμάς και να σκέφτεσαι “ώριμα” σαν εμάς, δηλαδή τα ίδια μ’ εμάς -αλλιώς δεν σε κάνουμε παρεά! Οπότε η φαντασία κλείστηκε για πάντα στη ντουλάπα!
Η απόλυτη “πατάτα” με λίγα λόγια!
Και τώρα φυσικά σκέφτομαι κι άλλες άπειρες “πατάτες” που έχω παρατηρήσει και θέλω να σχολιάσω! Αλλά θα συγκρατηθώ γιατί… ουδείς “απατάτατος”!
Ούτε να τ’ ακούω! Τις προάλλες πήγα να σκάσω στην κυριολεξία από εξωφρενική ποσότητα πικάντικων πατατακίων σε τέτοιο βαθμό που νόμιζα πως θα άφηνα την τελευταία μου πνοή! Τι “πατάτα” τρόπος να πεθάνεις…!
Comentários