Η μεγάλη πατάτα είναι μια σειρά συνεντεύξεων με ανθρώπους από τον χώρο του παιδικού βιβλίου. Κεντρικό θέμα είναι οι πατάτες, σε όλες τις πιθανές μορφές τους.
Σύλληψη/Υλοποίηση: Αλίκη Γιαννάκη
H Zωή Κοσκινίδου ήρθε στον κόσμο του βιβλίου δυναμικά πριν από έξι χρόνια, φέρνοντας παρέα την «Κόκκινη Αλεπού», ένα ηλεκτρονικό περιοδικό, που ασχολείται αποκλειστικά με τη λογοτεχνία για μικρά και μεγάλα παιδιά. Η δράση της δεν σταματά εκεί, οργανώνει την εκστρατεία του «Διαβάζω δυνατά» και προτείνει βιβλία στη λέσχη εφηβικής ανάγνωσης «Book Club». Πατάτες έχουν γίνει πουθενά; Ναι αμέ, μπορώ να γράψω σεντόνι, λέει η Ζωή, που τις αντιμετωπίζει με χιούμορ και αναζωογονητική ευθύτητα. Υπέροχα!
Νομίζω ότι η πιο τιτανοτεράστια πατάτα ΕΒΕΡ στην ιστορία της Κόκκινης Αλεπούς ήταν την πρωταπριλιά του 2020 όταν ο συγγραφέας Σπύρος Γιαννακόπουλος ανέβασε στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook ένα ποστ με μια φωτογραφία από τη σειρά βιβλίων του «Άγης & Χάρης». Ανέφερε ότι τα βιβλία του με πρωταγωνιστές τον θείο και τον ανηψιό, που γνωρίσαμε στην «Πορτοκαλάδα με ανθρακικό» των εκδόσεων Πατάκη, θα γίνουν σειρά στο Netflix. Και μάλιστα για να το κάνει και πιστευτό, πήγε και τάγκαρε και τους εκδότες του.
Δεν ξέρω πραγματικά τι συνέβαινε στο κεφάλι μου εκείνη την ώρα, μάλλον ήταν πολύ πρωί για μένα, ίσως δεν θα είχα πιει καφέ, ποιος ξέρει, αλλά τσίμπησα. Τσίμπησα άσχημα. Και χωρίς να το σκεφτώ στιγμή, το κοινοποίησα και στην Κόκκινη Αλεπού. Σοβαρή-σοβαρή και με ύψος «ΝΑ, ΕΓΩ ΤΟ ΕΒΓΑΛΑ ΠΡΩΤΗ» μόστραρα την «είδηση» στα σόσιαλ του περιοδικού, μέχρι που πήρα χαμπάρι την επική πατάτα που είχα κάνει και ντροπιασμένη κατέβασα την ανάρτηση. Νομίζω πως από τότε δεν έχει περάσει ανάρτηση που να μην την τετραπλοτσεκάρω πριν την αναδημοσιεύσω. Επίσης, κάθε φορά που ο Σπύρος Γιαννακόπουλος ανεβάζει κάτι, τον αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι (όχι, ΟΚ, υπερβολή, αλλά περίπου, χιχι).
Το ότι ένας χαρακτήρας σε κάποιο βιβλίο ετοιμάζεται να κάνει πατάτα, δεν είναι και απαραίτητα κακό. Η επικείμενη πατάτα σημαίνει ότι η ιστορία έχει ενδιαφέρον, έχει δράση, πλοκή και το κυριότερο, όσο μεγαλύτερη η πατάτα, τόσο μεγαλύτερη η αγωνία του αναγνώστη για το τι θα συμβεί ή τι θα συνέβαινε αν δεν, σε τέτοιο σημείο που ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΤΟΝ ΣΩΣΕΙΣ!
Είσαι τόσο βαθιά χωμένος στην ιστορία, που η αγωνία σού γυρνάει το στομάχι, όπως όταν διάβαζες Μικρό Νικόλα ή έβλεπες τις ταινίες του Ντένις του Τρομερού και ήξερες ότι στην γωνία καραδοκεί η επικότερη των επικών πατατών, αλλά εκεί εσύ, ήθελες να δεις τι θα γίνει. Οπότε, #sorrynotsorry, αλλά εγώ δεν σώζω χαρακτήρες από τις πατάτες τους.
... διαβάζεις παιδικά βιβλία ως ενήλικος, επειδή θεωρείς ότι τώρα πια μεγάλωσες και αυτά είναι για... παιδάκια. Αλλά, πραγματικά, χάνεις ίσως ένα από τα καλύτερα κομμάτια λογοτεχνίας, τα πιο αληθινά, τα πιο ανεπιτήδευτα, τα πιο καλλιτεχνικά, τα πιο χρωματιστά, τα πιο μαγικά (μπορώ να συνεχίσω για πάντα, οπότε απλώς διάβασε παιδική λογοτεχνία.)
Είμαι δυστυχώς αλλεργική σε διάφορες ουσίες, μεταξύ των οποίων δύο εκ των βασικών συστατικών των παραπάνω χριστουγεννιάτικων γλυκών, οπότε ψηφίζω μονοκούκι τις πατάτες. Μου βάζετε όμως δύσκολα: τηγανιτές ή ογκρατέν, γλυκοπατάτες ή κανονικές, στον φούρνο ή πουρές, δώστε μου πατάτες και πάρτε μου την ψυχή. Αφήνω την επιλογή πάνω σας, αρκεί να είναι ΠΑΤΑΤΕΣ!
Comments